"Ekranın dünyası ile bizim dünyamız aynı kefeye konulamaz. Evrenin kapsamı uzamsaldır." Oysa sistem bize en başta her ürünün alıcısı olduğunu öğretmiştir. Doğrusu herhangi bir şey için ve nedenle ifade mecburiyeti olmayanın sözüne ihtiyaç yoktur. Karşılık gelen ihtiyaca binaen de konuşulmaz; söz kendisini söyletir eser ortaya çıkışını kendisi hazırlar; bir varoluş savaşımıdır bu. Bu vücuda gelişte tempo hiç aksamaz beceriksizce kotarılmış bir nüve bile sanata dair izler taşır. Husule eren eserde bir somutluk nesnellik ya da kendini doğrudan ele veren bir cihet aranmaz. Onun sanata yönelik kısmı imgeselliğidir ve öze dair sözün düşüncenin tahayyülün çoğaltılmasıyla zenginleşecek gelişecektir.

Bu bakımdan sanattan elde edilen çıkarımların hiçbiri netleştirilemez. Yani sanat için ortaya konmuş eser çoğunlukla buldurmaz ama oldurur olgunlaştırır. Üstelik hem alıcısı hem de üreticisi açısından bir oluştur bu. Biraz ruh sükûnu biraz da anlamlandırma anlaşma ve anlaşılma çabası. "Mutlu kişinin zevki göstermek ve hikmeti yerinde kullanmakla açığa çıkar. İyi bir usta güzel bir sanatçı ve üstün bir musikişinas da böyledir.