Firavun... Ne yanından bakarsanız o yanıyla ortada apaçık duran "kişi"... Ona ilişkin öyle çok bilgi onu tanıtıcı o ölçüde bol veri var ki bunlara bakarak bundan dört-beş
bin değil de dört-beş yüz yıl önce ya şamış olduğunu düşünebilirsiniz.
Ayrıntıla rına varıncaya dek gözler önünde duran bir "tarih"... Yapılar mezarlar resimler yazılar eşyalar ve daha neler ve neler... Her biri ta nıtıcı birer "anahtar" birer tarih belgesi...
Bu zengin malzemenin ışığında satır satır okunabilen bir dönem bir uygarlık bir ya şam...

Efsane lere katkıda bulunucu "rivayet"ler üzerinde durmayacağımız gibi "tarih araştırma ları"nın "veriler"inede el uzatmayacağız. Bunda elbet "rivayetler"in "tahkike muhtaç" durumu ile birlikte "tarih"in de belli açılardan yorumlayış ürünü olmasının payı vardır. Ama biricik ve tek gerçek sebep ise bu değildir. Bunların yanı başında ve bunlara
baskın bir başka sebep bir baş sebep daha vardır ki o da kitabın konu edindiği Firavun'un taşıdığı özelliktir...
Bu Firavun gerek "rivayetler"in ta nıttığı ve gerekse "tarih"in birçoklarını peş peşe sıraladığı firavunlardan biri olan "Firavun"un ötesinde anlamlar taşıyan Firavun'dur. Kur'ân-ı Kerim'in sözünü ettiği ha berini verdiği Firavun'dur. Bu özelliği taşı yan bir "Firavun"...