dilim dudağım ismini heceler durursaklar güneş ışıklarını ay tutulurbozulur bütün saatler vakitler dururbekletme cümle alemi geliver şimdikalabalık bir şehrin terkedilmiş sokağıyımhüzünlerin yolu yalnızlığın son durağıyımsonu gelmez bir ah çekiyorum inliyor sızımbu kez kalabalıkta değil harbiden yalnızımderler ki bu şehir dünyayı dize getirmiş sen benisaçların ordu nefesin emir sesin hücum misalibir gülüşün gönlüme zafer bakışın ganimet gibigözlerin gibi kumandan varken yenmek mümkün mü senigülünce uçurum doğar iki yanaktanufacık gibi gözükseler de uzaktandüştüğüm o gamzelerin derinliğinibir ben bilirim bir de onları yaratangüzel bir dünya kuracaktım sensiz bendediler ki o güzellik dünyada birkovardım hayallerini gözlerimdensilerdim bakışını belki yılda biro gözleri başka tende bulabilmembir ihtimal bile olsa milyonda bir