'yüzümü hangi yöne dönsem kanıyor; ama aydınlık!  şiir yüklü gemilerle taşınan düşüncelerde doğum sancısı  uzamları kıvrılan aynalarda kaybettiğim tini gördüm  kendi nehrimde parça parça yüzdüm  arınmanın kıyısına vurdum  insanlar yüzsüzleştikçe mahcubiyetim azaldı  tarihin borazan yaprakları hâlâ küfrediyor duyuyorum'