İbn Hazm hayatının aşk acısı bakımından en  verimli  devresi  olan  otuz-otuz  beş  yaşlarında  kaleme  aldığı  Tavku'l-Hamâme  ile sevgi psikolojisi alanında yüzyıllar boyu eskimeyen bir şaheser ortaya koymuştur. Güzeller  güzeli  Nu'm'a  duyduğu  aşkın  erken gelen  ölümle  katmerlenmesi  belki  de  bu şiir ve öyküleri böylesine okunur kıldı. İnsan merak ediyor; Nu'm hayatının baharında bu dünyadan  ayrılmasaydı  acaba  bu  kadar güzel ama bir o kadar da hüzünlü anlatılar doğar mıydı?