Seninle doğrulur doğrulturduk saatlerimizi.Vakti gelince kızıl bir hülya halinde şehrimiziŞehrin bize ait olmayan çehresini giderek bize aitOlduğunu öğrendiğimiz yer yüzünün yüreğiniKana  boyardik . Bir güneş gibi batarken ne  solgun Ne   sararmış ne soylu sesimiz olurdu. SeninleÇiğnediğimiz bu  toprak şimdi gözlerini kilcalSözlerden de çekerek öte dünyaya taşıdı.Seninle içitiğimiz suyun sesi paslandı  sindi dört unsurunHakikati sinik bir ses kaldi eylül sokağındaKuru yapraklarda.