Hayatı inşa etmek için var edilen insan öz elleriyle hayatı imha etmektedir. En sonunda insan değeri olan bir varlıkken fiyatı olan bir nesneye indirgenmiştir. O halde önce hayatı inşa sorumluluğu üstlenecek insanın inşası şarttır. İşşe vahiy bu noktada devreye girmektedir. İlahi bir inşa projesi olan vahiy insanın; 1) tasavvurunu 2) aklını 3) şahsiyetini inşa etmek için indirilmiştir. Vahiy insanı inşa eden bir özne olarak indirilmişken onun inşasına teslim olması gereken müslümanlar eliyle nesneleştirilmiştir. Bu nesneleştirme birbirine zıt iki kutupta gerçekleşmiştir: 1) Hissi nesneleştirme 2) Akli nesneleştirme. Fakat ikisi de aynı kapıya çıkmıştır. Bunun bedeli müslümanlar için çok ağır olmuştur. Sonuçta ümmet tarih yapan özneyken tarihe maruz kalan nesne haline gelmiş insanlığın en etken ve aktif unsuruyken en edilgen ve pasif unsuru haline gelmiş; zamana yatak açan bir ırmakken zamanın hasbel kader açtığı yataklarda akan çer çöp haline gelmiştir. İnsanın ve hayatın topyekün yeniden inşasını savunan bu eser bu inşanın müfredatı olarak vahyi işaret etmektedir. Bu eserin çağrısı vahyi nesneleştiren müslümanlara bir tevbe bir istiğfar; yani bir özeleştiri çağrısıdır. Özetle vahyin inşa ettiği insan eliyle hayatı inşa çağrısıdır.