Ömer Seyfettin Türk hikayeciliğinin ilk ve aşılamamış en büyük simasıdır. Şairanelikten süsten ve soyut tasvirlerden uzak olaya kurguya ve düşünce tutarlılığına önem veren tavrı yalın anlatımıyla Ömer Seyfettin o kadar beğenilmiş ve tutulmuştur ki; birkaç hikayesini okumayana rastlamak mümkün değildir.Yetişme çağındaki kuşakların Ömer Seyfettin okumaları onlara tarihi perspektifi olan bir ulusal bilinç ve belki daha önemlisi bir dil zevki ve anlatım yeteneği kazandırmaktadır.