Dinin gizli özü tanrısal özün insani özle birliğidir. Tanrı insani özgüdür; o bilerek başka bir öz gibi olur. Dinin saklı özünü açığa çıkaran sevgidir inanç ise bilinen biçimini oluşturur. Sevgi insanı tanrıyla tanrıyı insanla bu yüzden insanı da insanla özdeşleştirir; inanç tanrıyı insandan bu yüzden insanı da insandan ayırır. Zira tanrı insanlı-ğın gizemli cins kavramından başka bir şey değildir. Bu nedenle tanrının insandan ayrılması insanın insandan ayrılmasıdır karşılıklı ortak bağın çözülmesidir. Din inanç vasıtasıyla ahlaklılıkla akılla ve insanın yalın hakikat duygusuyla çelişkiye girer; ama sevgi vasıtasıyla tekrar bu çelişkiye karşı koyar. İnanç tanrıyı yalıtlar onu özel onu başka bir öz haline getirir; sevgi ise genleştirir. Tanrıyı sevgisi insan sevgisiyle bir olan ortak bir öz yapar. İnanç insanın iç dünyasında kendisiyle arasını açar dolayısıyla dış dünyasında da; inancın insan yüreğinde açtığı yaraları iyileştiren ise sevgidir. Ludwig FEUERBACH