Hüzünlü Hayat'ı okuduğumda aklıma başucu kitabım Norveç'li Yazar Knut Hamsun'un ''Açlık''adlı romanı geldi. Doğaçlama bir romandı. Öztürk'ün romanında da aynı duygular hakimdi. Sanki yaşaya yaşaya yazılmış. Soyutluktan ziyade doğallığın hakim olduğu içtenlikle yazıldığı apaçık ortada.
Zorluklarla geçen bir hayatı anlatırken de ustalığını ortaya koymuş.
Yunus Bey'in durumunu anlatırken cezaevinden çıktıktan sonraki süreçte de göstermiş olduğu vefa örneğini okuduğum zaman bölgenin yardımseverliğini anlamamam için bir neden yoktu. Değerlendirmemin başında da belirttiğim gibi sanki Fatma Öztürk ''Öyle bir hayat yaşayacağım ve kesitlerden yararlanarak bir roman oluşturacağım'' düşüncesini gütmüş...
Fedakarlık güzel duygular tesadüfen ortaya çıkmış bir aşkı da zikretmemek olmaz. Başarılı olacağını ümit ediyorum.
Süleyman AYDIN