Julian Barnes 10 1/2 Bölümde Dünya Tarihi romanıyla başlattığı ironik tarih yazımını bu kez daha farklı bir düzlemde bir karşı-ütopya denemesi çerçevesinde ortaya koymaya çalışmış. İngiltere ingiltere'ye Karşı ana çizgileri itibarıyla kendine özgü bir hiciv romanı. Ancak Julian Barnes iktidar sahicilik kinizm cinsellik gibi temel insani durumları da ele alarak romanın sınırlarını bir hayli ötelere taşımış ve ona estetik bir çokboyutluluk katmış. Nitekim romanda Baudrillard'ın "simülasyon" kavramı ve orijinal-kopya karşıtlığı çok önemli bir yere sahip ve vurgulanan bu karşıtlık tüm romanın anahtar kavramı olma niteliğini de taşıyor. Romanda "İngiltere İngiltere" olarak adlandırılan fütüristik İngiltere projesi hem geçmişe yönelik derinlikli bir kültür eleştirisini hem de insan varoluşunun daha derin katmanlarının irdelenme çabasını içeriyor. Bir başka deyişle roman bir gelecek ütopyasının yergisi olduğu kadar geçmişin geleneksel değerlerinin sahiciliğini sorgulama üzerine de odaklanıyor. Kinizm ve iktidar nostalji ve ütopya orijinal ya da kopya; romanın yazınsal dokusunu oluşturan diğer analtar sözcükler.