Devletler toplumları bir araya getiren siyasî düzenin üst kurumudur. Bu kurumun sevk ve idaresiyle ilgili her tür eylem ise siyasî yapıyı oluşturur. Bu yapının esasına aykırı olan veya işleyişini tehdit eden her tür fiil ise siyasî suçtur. Suç ve ceza dengesi göz önünde bulundurulduğunda yakın tarihe kadar birçok siyasî rejim bu suç faillerine diğer suçlara oranla daha ağır cezalar öngörmüşlerdir.Savaş hukukunu dahi merhamet esası üzerine kuran İslâm hukuku devleti yıkmaya yönelik olmadığı sürece siyasî otorite aleyhine olan her tür fikri yapıyı daha ilk yıllarından itibaren düşünce zenginliği olarak değerlendirmiş dünya üzerinde güçlünün haklı sayıldığı bu dönemlerde adî ve siyasî suç ayrımını yaparak siyasî suçlulara birtakım haklar bile tanımıştır.  İslâm tarihinde yaşanan siyasî dalgalanmalara rağmen ilahi otoritenin devlet yönetiminde ortaya koyduğu esaslar zulmü değil adaleti esas alan siyasî yönetimlere ideal aşılayan bir rehber görevi üstlenmiştir.