Geleneksel Yahudi anlayışına göre Yahudi din adamı sınıfı kohenliğin tek bir soy üzerinde Harun Sadok ve Yeşunun başkohenliği ile devam ettiği düşünülmektedir. Hâlbuki Tanahın satır aralarına dikkatlice bakıldığında erken dönem İsrailoğulları tarihinde köklerini Melkisedek Potifera ve Yitro isimli rahiplere uzatabileceğimiz Sadukiler Haruniler ve Musacılar adında üç rahip ocağının varlığı ve onların kutsal kitaba yansıyan mücadeleleri görülebilir. Bu kitap Tanahın bu tür bir bakış açısıyla okunması gerektiğini önermektedir. Böylece Altın Buzağıyı yaptığı iddia edilerek İsrailoğulları tarihindeki en büyük günahın mimarı yapılan Harunun aynı kutsal kitapta niçin ilk baş kohen yapılmaya çalışıldığı anlaşılabilecektir.

Elinizdeki kitap tarihsel süreç içerisinde tek bir rahiplik ocağına indirilen kohenlerin kutsal bir soy oluşturabilmek adına ata hikâyelerini kurgulamalarını ve soy bilgilerine müdahalelerini II. Mabed ile rahiplik deneyimlerinin kurumsallaştırılmasını ve son olarak Haşmonayim Krallığını kurmalarını eleştirisel bir yaklaşımla ele almaktadır. Kuranda yer alan Âl-i Musa ve Âl-i Harun tabiri Samirinin Buzağısı ve Karun kıssalarındaki farklı anlatımlar Yahudi geleneğindeki rahip ocaklarıyla ilgili kritik işaret ve detaylar barındırmaktadır. Buradan hareketle bu kitapta Tanah kıssalarının anlaşılmasında Kuran anlatımlarının da dikkate alınması gerektiği teklif edilmektedir. Böyle bir okuma alternatif bir peygamberler tarihinin ortaya çıkmasına vesile olacaktır.