Yedi tepeli şehre çökmüş kasvet yüklü bir bulut son nefesini vermiş yedi kurban...

Tarihî yarımadada işlenen sıra dışı bir cinayet Başkomser Nevzatı harekete geçirir. Katil avcuna antika bir sikke bıraktığı kurbanın cesedi üzerinden çözülmesini istediği bazı mesajlar vermiştir. Aynı cinayet ritüelinin parçası olmuş kurbanlar peşi sıra gelir; tüm kurbanların elinde bir sikke vardır ve her biri şehrin parlak dönemlerinde yaşamış bir imparatorunun döneminden kalma tarihi bir yapının önüne bırakılmıştır. Kurbanların ortak özelliği İstanbula olan ihanetleridir. Peki katilin özelliği nedir?
Şehrimizle birlikte yitirdiklerimize birbirimize bakıyorduk.
Byzantion Konstantinapol ve İstanbul... Sahipleri sakinleri değişse de yeni isimler edinip farklı karakterlere bürünse de değişmeyen bir şey var tarihi yarımadada; eskimeyen güzelliği. Ahmet Ümit İstanbul Hatırasında artık tehdit altında olan bu güzelliği merkeze alıyor ve yüksek gerilimli polisiyesiyle okuru hipnotize ederken aktardığı tarihi bilgilerle İstanbulluluk bilincini de canlandırmaya çalışıyor.

         Şehre bakıyorduk denizden. Sisler içindeydi İstanbul... Sisler içinde deniz... Sisler içinde teknemiz. Sultanahmetin minareleriydi görülen Ayasofyanın kubbesi Topkapı Sarayının kuleleri. Hiç yağmalanmamış yıkılmamış kirletilmemiş gibiydi şehir. Güneş doğmadan bir anlığına beliren bir hayal gibi... Büyülü bir bulut gibi... Bir masal imgesi gibi... Yeni kurulmuş bir kent gibi... Taze bir başlangıç gibi... Genç umutlu güzel...