İç dünyasının kapılarını size açan bir kadın yaşadığı toplumda gördükleri ve gözlemledikleri kalemine sarılmış; mürekkebinden akıp kurtulmak için çırpınıyor sanki!Neden onun kalemini seçmiş kelimeler?O da hemcinsleri gibi uzun zaman önce bu baskılarla mücadele etmiş; boğuşmuş... dellenmiş... o kafesten kurtulmuş belki de bundandır!... bilinmez!Ama o artık geriye bakmıyor ve diyor ki:Tanrı niye kafamızın önüne iki göz koymuş dersiniz?Geriye bakmamızı isteseydi birini arkaya koyardı stop lambası gibi... değil mi ama?!O zaman ne yapıyoruz?!Daima ileriye!Tıpkı Atamızın bize öğütlediği gibi:"Ey kahraman Türk kadını sen yerlerde sürünmeye değil omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın..."Gazi Mustafa Kemal