Gözleri çakmak çakmak bakan 14 yaşında genç bir kız dört erkek kardeşi ve annesinin yaşadığı bir ev bu. Bir ahır-ev... Şimdiye kadar duyduklarımızdan ve gördüklerimizden biraz farklı. Çöp-ev değil ahır-ev... Onlar evlerinin inekleriyle paylaşıyorlar. Çünkü ineklerini koyabilecekleri ayrı bir mekânları yok. Köylünün desteğiyle alınmış iki inek onların tek geçim kaynağı ve tek variyetleri. Bizi gördüğünde çaresizliğin ve utancın kıskacında çırpınan evin genç kızı gözyaşlarını tutamıyor. Çünkü onların evlerinde halı yok beyaz eşya yok kap-kacak yok... Temizlik yok düzen yok.

"Küçük bir çocuğun gözlerindeki ışıkta yüzündeki gülümsemede kalbindeki minnette siz varsınız ne mutlu size ne mutlu yoksulluğa ve çaresizliği görüp duyup çekip gedemeyene..."