Onu çok uzun süredir hapseden taş kaldırılmıştı. Çiğkafa artık kolayca tırmanıyor üstündeki mezar toprağından silkinerek kurtuluyordu deri değiştiren bir yılan gibi. Gövdesi serbestti. Omuz genişliği bir insanınkinin iki misliydi. Yara izleriyle kaplı uzun kolları herhangi bir insanınkilerden güçlüydü. Diriliş kutlaması yapan organlarına dolan kan onları kelebek kanatları gibi titreştiriyordu. Uzun ölümcül parmakları ritmik hereketlerle toprağı pençeliyor giderek güçleniyorlardı. Thomas Garrow öylece durmuş izliyordu. Huşudan başka bir şey hissetmiyordu. İnsan ancak hala sağ kalma umudu varsa korkardı: Onun böyle bir umudu yoktu...