adını kalbim kıl ki uçurumda açsın çiçekler her koşulda alın teri sergisini güne tutayım yar diyeyim derin kuyularda adını kalbim kıl ey yar denizler dağlara karıştığında boşluk anlamla vuruştuğunda yaslanayım civadan yağmurlara atam İbrahim gibi kayıp gidenleri sevmeyen tek başına ümmet olmak var ya ateşte yıkanayım akla sığmayan adını kalbim kıl haşa ki zorluk olur mu sana bilemem ben bilmezliğim sığınağım her an şaşıran çocuğum ben büyüdükçe kendini aşıyor şaşkınlığım.