Gülümserkencelladına acıdıve sonbahar şarkısınıdinlediSon kez dökülen yapraklardanumursamadı ölümüona da gülümsediVe «Hep benimleydin» dedi mamostemUzağa baktıhalayların çekildiğiözgürlüğün demlendiği zağroslaraVe haykırdı bakışlarıylaNewrozi bir ateşti özlemiAlev alev haykırdı yüreği«Seni zapt edemeyenleresir alıyorlar ne gülünç değil mi dılo !Görüyorsun değil mi Ehriman !Bak sakalla örtünmüş korkak AcemGürledikçe Zerdeşti ateşinalev alevve güneş ışıdıkça korkuyor!»