Günümüz Türkiye'sinde özellikle İslami ilimler sahasında "metni anlama ve yorumlama sanatı olarak hermenötik" en popüler kavramlardan bir tanesidir. Bu konuda telif ya da tercüme düzeyinde çok yoğun bir çabanın olduğunu gözlemlemekteyiz. İşte elinizdeki eser de bu yöndeki girişimlere mütevazı bir katkı olmaya adaydır. Bu çalışmanın temel hedefi metinle okur arasındaki ilişkinin mahiyetine farklı bir açıdan ışık tutabilmektir. Çağdaş felsefedeki birçok eğilim klasik bakış açısının tersine okur yanlısıdır. İşte bu noktada bizim asıl sorunumuz bu iki bakış açısının eş zamanlı olarak ne derece işletilebileceğine dönüktür. Özellikle de "tek yanlı diyetten kaynaklanan" aşırılıklar karşısında -her ne kadar itici bir terim olarak görünse de- arayı bulmak mümkün müdür?