Dilbaye hew xwe girt. Ji kanîken çaven we du dilop hâsir bi re ketin û hedî hedî bi ser demen we yen terûteze ve berjer herikîn. Dile we dîsa bi ber bahozan ketibû re û dirb ji ber girtibûn. Hesiren ku ji kanîken çaven we diherikîn ew bi ber baye hestan dixistin dil û mejî le ditevizandin. Her ku dilop berjer diherikîn ew jî bi dû wan diket. Hedî hedî cî û vvare ku le bû ji bîr kir. Derbasî cîhaneke din bû ew cîhana ku di nav mejiye we de her tim zindî bû û dubare dibû. Çû we roja ku Elî je re gotibû: "Ez ji te hez dikim! Ez dixwazim kitana spî bavejim sere te!"