"Ellerimize sinmiş arduaz ağaçları gravürlermüzelik ölümlerÖlümler gizlice utandığımız gizlice unuttuğumuzDurmadan yanan gece lambasının verdiği huzurabenzeyen yalnızlığımızYokuşta unutulan rüzgârlarla geyik resimleriyleGittikçe büyüyen çöllerin tanrısına mı adanıyordukDurdum eskiyen bir anının içinde trenlerleYazarken eskiyen bir şiir yazdım"