Terry Eagleton sömürgecilikten ve onun neredeyse ideolojik kılıfı olarak ortaya çıkan antropolojiden sanayi Avrupa'sına Alman Romantiklerinden Britanya işçi sınıfına İrlandalı devrimcilerden kültür endüstrisine Jakobenlerden 11 Eylül'e ve neoliberal üniversitenin postmodern kültür kuramcılarına uzanan geniş bir yelpazede modernliğin başlangıcından günümüze uzanan dönemde kültürün serüvenini kapsamlı bir yaklaşımla ele alıyor.Eagleton'a göre postmodern kültürel farklılık çeşitlilik ve kapsayıcılık fetişizmi geç kapitalizmin piyasa ve tüketim mantığıyla uyum içindedir. Her türlü dışlamaya ve hiyerarşiye karşı durduğunu öne süren bu mutlak kültürelci tutum tüm radikalliğine rağmen siyasi olarak güçlendirici ve devrimci olmaktan uzaktır.Eagleton kültüre ilişkin bütünlüklü bir tanım yapmanın imkânsızlığını teslim etse de kültürün insanlığın küresel ölçekte karşı karşıya bulunduğu acil sorunlardan ziyade doğrudan siyasetin alanına dair olduğunu alıştığımız ironik ve keskin eleştirel üslubuyla ortaya koyuyor.