Selim İleri'den dorukta bir dil ve anlatış şöleni: Kapkara alayın eşliğinde ölümsüzlük!Hazin bir azap günü yine sonbaharda  üzüntüler cümleleri parçalıyor. Hayat bir yanıltı. Uzak her şey çok uzak!Bebek'teki üçüz yalı Çamlıca'daki bülbül yuvası köşk Maçka Palas'ta salon-salamanje... Ulu Şair nereye adım atsa; her köşeden üstüne üstüne gelen Samipaşazâde Sezai'ler Namık Kemal'ler Halid Ziya'lar II. Abdülhamid'ler Abdülmecid Efendi'ler Ahmed Hâşim'ler Nurullah Ataç'lar ötekiler! Bir ihtiyarın dehşetengiz akşamı başlıyor.Kumkuma sevilmek unutulmamak isteyen Şair-i Âzam'ın haykırış metni:"Şimdiki yirmi birinci asrımızda tekrar ziyaret edeyim dedim hiç değilse mâzinin hatıralarına. Kendimi tanıttımsa da tanıyanım çıkmadı; fakat yaşlı adamın yorgun bastonuyla bile yürüyemeyen ricasını kırmadılar. Köşkü bomboş buldum! O muhteşem âvizeler ışıl ışıl aynalar duvarların ruhsuzluğunu örten o caanım tablolar yok olmuş! Geriye ölüm kalmış köşkün de ölümü. Köşk ölüsünden yıkılıp giderek kaçtım...""Yapılacak hiçbir şey yok. Elem hiçbir şekilde engellenemez. Akşam ruha sızı verdi.  Elden bir şey gelmez."