Babam beni sevseydi her şey bambaşka olabilirdi.Gözlerim daha umutlu bakabilirdi dünyaya.İnsanları daha çok sevebilirdim.Bir erkeği daha şefkatle okşayabilirdim.Yüzüme yerleşen sert ve donuk ifade yerini daha sevecenbir ifadeye bırakırdı. Denizler daha mavi görünürgökyüzüne daha sıklıkla bakardım.Ayaklarımın yere ne kadar sağlam bastığıylailgilendiğim zamanları çiçek büyütmekle harcardım.Tek başınalığımın krallığına birini alırkenbu kadar fazla düşünmezdim. Kaç yaşına gelirsem geleyimhep eksik hissetmezdim. Ne kadar sevilirsem sevileyimgöğüs boşluğumdaki açlık hissiyle hep daha fazlasını istemezdim. Babam beni sevseydi eğer sırtımı ona yaslayıp dinlenebilirdim.Ölüme koşan atlar gibi durmadan koşarakharcamazdım hayatımı. Babam beni sevseydibelki masal okurdu bana. Belki masallara inanarak büyür vekendi masalımı yaratacak gücü bulurdum kendimde.İşte o zaman hayatın gerçekleri belki bu kadar acıtmazdı.Babam beni sevseydi insanları silerken birkaç defa düşünürdüm. Kimseye eyvallahı olmayan bir edayla göstermelik bir dik duruşla hayata kafa tutmazdım. Güçlü rolü yaparkenyanlışlıkla güçlü olmazdım. Babam beni sevseydikendimi sevmek için hayatımın yarısını harcamazdım.Babam beni sevseydi her şeye rağmen onun elini tutarve onunla iblislerin arasına bile dalardım.Çünkü babasının sevdiği bir kız çocuğubabasının elini en tenha karanlıklarda bile bırakmaz.