Giderim bu şehirden yavaş yavaş aheste Makberime girerken çalar ağulu beste Toprağım alazlanır tabutum ağıt yakar Ruhum azap çekerken mazim ardımdan bakar Yüreğim ellerinde umutlarım kafeste Giderim bu şehirden yavaş yavaş aheste Baksana gök dumanlı yıldızlar lâv ay büryan Mutluluk kelepçeli hayaller ise üryan Yapışır üzerine yırtık pırtık tebessüm Yaka paça götürür mahşere soğuk ölüm Yaşam sanki kördüğüm hüzünler ise ayan Baksana gök dumanlı yıldızlar lâv ay büryan Ecelim keder değil Yaradan ile visâl Ölüm gerçek an fani işit ki budur ahval Vuslata erdiğimde çekmeyesin hecr-i gam Güneş doğar ve batar elbet yaşanır akşam Ağlama hiç boşuna kavuşmak bize hayal Ecelim keder değil Yaradan ile visâl Sen mahmur mum ışığı ben ise leyl-i efruz Elbet bir gün sönecek loş bir hayatta kuluz Ağır aksak yürürken mazinin kadranında Boğulduk tek bir damla ihanetin kanında Yavaş yavaş sön artık basmadan yarama tuz Sen mahmur mum ışığı ben ise leyl-i efruz