Mâhiyetlerin müşahhas belirişten önceki teayyünleri onların "önsel teayyünleri" olup esmâî hakikatlerin sûretleri 
olarak akdes bir feyezanla gerçekleşmişlerdir. İkinci bulunuşları ise tekil nesneler içerisinde müşahhas teayyünleridir. 
Bu teayyün ilm-i ilahîdeki sâbit sûretlerine göre gerçekleşen mukaddes bir feyezan ile şeriat lisanında Mikaîl olarak 
bildirilen melek aracılığıyla nesnelere indirilir. 
Bir de mâhiyetler buradan mâhevî sûretleri insan zihnine bahşeden melek aracılığıyla insanın idrak çabası şartıyla 
insanın zihninde teayyün ederler. Buradaki aracı olan melek Cebraîl olarak ifade edilmiştir. Bütün bu "önsel nesnel ve 
zihinsel teayyünler" Allah'ın "Musavvir" ve benzeri isimlerinin bir sûreti bir gereği ve bir tezâhürü olarak gerçekleştiği 
anlaşılmaktadır. Mâhiyetilerle alakalı aklî çaba ve mahiyet felsefesi ilahî varlığı ilahî sıfatları ve özellikle de ilm-i ilahîyi 
izaha kendini adamış İslâmî naslara yönelik hassasiyeti ve özgünlüğü yüksek mükemmel bir felsefedir.