Ayasofya Allah Rasûlünün ? fethini müjdelediği kendisiyle birlikte askerini de övdüğü Fatih Sultan Mehmedin zafer anıtıdır. Ayasofya yirmi bir yaşında İslâmı cihâna hâkim kılacak iradeyi kuşanan devlet adamının fetih mührüdür. Ayasofya İslâma adanmış hayatlara verilen İlâhi armağandır; "Feth-i Mübîn"dir. Ayasofya Akşemseddin (r.a) ve Molla Gürani (r.a) gibi Allah Rasûlünün ? Sünnet-i Seniyyesine bağlı iki ulu hocanın irfânın Fatihin şahsında devletleşme tezâhürüdür.

Ayasofya gemileri karadan yürüten muhkem iradenin Hakkı Bâtıldan ayıran son sözüdür. Ayasofya siyâsette Yavuzu ilimde Ebussuudu donanmada Barbarosu şiirde Bâkiyi mimâride Sinanı yetiştiren mukaddesât merkezidir. Ayasofya İslâmın küfre karşı mutlak üstünlüğünü resmetmesi îtibariyle; Müslümanların Allahın ? yeryüzündeki halifeleri olduklarının ve dünyaya yeniden adaleti getirecek yegâne ümmetin onlar olacağının alâmetidir. 

Ayasofya çan seslerinin kapattığı mâvera yolunun tekbir sesleri ile açıldığı tevhid kürsüsüdür. Ayasofya Batının büyük olarak ilan ettiği bütün devlet adamlarının -genç yaşta nâil olduğu muvaffâkiyet îtibariyle- kendisine yâver bile olamayacağı Fatihin açtığı korunmasını da bir vasiyetle bütün ümmete havale ettiği mesûliyet merkezidir.

Ayasofya Müslümanlar için basit bir mekân değil ulvi bir mânâ; müze değil cami; taş değil ruhtur. Bu yüzden Ayasofyanın kapanması ya da müze olması Müslümanlıkla yoğrulan bu milletin rûhuna "küfür mührü" vurmakla eşdeğer bir hâdisedir.  

Ayasofya denize sürdüğü atının üzerinden Süleyman Paşaya "O küfür donanmasını ya al ya da öl de gel" diye emreden zâlimin sulh teklifini "Ya İstanbul beni ya da ben İstanbulu alırım." diyerek reddeden Fatihin îmanına cihad şuuruna İslâm idrâkine ve şecaatine varis olduğumuzda öyle bir açılacak ki beraberinde mukaddesâtımız üzerine kapatılan bütün kapılar kırılacak.