"Fakat sakin ve insaflı olduğu zamanlarda eski Halis Hoca'nın bu mazi olmuş hüviyetin mezarı başına geçerek onun yaşamakta iken de hayattan ruhtan ve aşktan mahrum olarak geçirdiği kırk senelik zavallı bir ömrün mersiyesi içinde yolunu bulamamış bir hayatın bütün acılarını okuyordu. Şüphe yok ki Mesihpaşa İmamı şu kısacık fakat tecrübe ve ibret dolu zamanla Tahir'i daha iyi anlıyor ve ona hak veriyordu. Muhakkak ki bu sefih ayyaş da değişmek bambaşka bir insan olmak için sevmiş olmalıydı. Fakat sevdiği kimdi kim olabilirdi? Acaba nasıl bir aşk kudreti tek eli ile rakı masasını devirirken öteki eli ile de içmeden sarhoş eden bir kadehi dudaklarına dayamıştı? Demek ki hayatta en sözü geçkin amil aşktı. Ve her insanın vücüdu gemisi aşkı dümenine göre istikamet alıyordu."