Bâyezîd demiş ki sevgi câmınıDurup dinlenmeden gönül nûş ettiÜst üste kadehler boşaldı dolduLâkin ne ben doydum ne şarap bittiBeni de böylece aşkın şarâbıEzelî ebedî kıldı harâbıCismimle kabrimin yanık türâbıSevdâ cür'asıyla yoğruldu gittiİlk câmın neş'esi gönülde bâkíArtıyor gittikçe şevk-ı mezâkıİçtiğim meclise Allâh'tı sâkíOrada elesti rûhum işittiKaybetti o bezmi vâkıa bu gözLâkin kulağımda çınlıyor o sözHer yerde her şeyde görünen o yüzYanmamı artırdı beni eritti