"Kalkıp gitme fikrinin beynimin merkezine çöreklenmesinde pek çok etmen etkili olmuştu sanıyorum. Her şeyden önce burada sıkışmış sığamama koşuluna yapışmıştım. Yakın ve uzak çevremdeki bütün değer yargılarıyla başım dertteydi; çağrıldığım davet edildiğim gelecek projesinin basmakalıp kentli çerçevesi beni dayanılmaz boyutlarda sıkıştırıyordu. Bir 'dünya'nın bunun değil de bir başkasının beni beklediğine inanıyordum. Nasıl gidilebilirdi kestiremiyordum açıkçası hiç kimsenin destek vermeyeceği bir karar nasıl uygulamaya geçirilebilirdi? 1972 yılının Eylül ayında karşıma çıkabilecek her engeli savuşturacak bir güç eğilip bükülmeyecek bir kararlılık içinde yüzmeye başladığımı anımsıyorum: Yapabileceğim tek şey kalmıştı bana çizilen yaşam güzergâhının garanti kâğıdını başı sonu belli kontratı yırtmak belirsizliğinden çekinmeden öteki yolu seçmek: Zenon soyut kılavuzum olacaktı."ENİS BATUR