İstanbul'da Boğaziçi'nde
Bir fakir Orhan Veli'yim;
Veli'nin oğluyum
Târifsiz kederler içinde.

Urumelihisarı'na oturmuşum;
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum:

"İstanbul'un mermer taşları;
Başıma da konuyor 
konuyor aman martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edalım
Senin yüzünden bu hâlim."
...

Deli eder insanı bu dünya;
Bu gece bu yıldızlar bu koku
Bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç.