platonik sağdıçlaryağmur pencereye vururkencamdaki damlaların süzülüşünüodamın kapısına yansıyansokak lambasının ışığından izliyorumhavuzun dalgalarının tavana yansımasınışöminenin ateşinin zemine yansımasınıAyın denize yansımasını daböyle izlerdim bir zamanlaröyle zamanlar kielleri bağlı bir üst insan gibigölgeleri sayardım bir birinleye inleye kendi inimdetutsaklığıma son verinceesaretin sessizliğianladım kivarlık dediğim suretmişışık dediğim bir yansımagünü ardıma aldığımdakarşıma simalar yansıyorgüne doğru yürürkenkarşımdaki gölgeler uzuyorsöyleseneşafak ile gurup vaktinihiç izlememiş olsaydım söz namına ne derdim?