Yüzümü Cilo'ya çevirdim. Konumlandığımız Mate köyünün kuzeyinde yer alan Cilo uzaklarda beyaza bürünmüş boylu boyunca uzanıyordu. Cilo'nun sivri ucunun nadir göründüğü bulutsuz bir sabahı yaşıyordum. Gökyüzüne başkaldırırcasına heybetlidir Cilo. Coğrafyayı kendisiyle sınırlar gibi gökyüzüyle birleşir.

Tank ve toplara karşı yaşam tercihimizi sürüyorduk öne. O anda bile tepemizde bir kobra belirebilir kuş bakışı tüm dehşetini üzerimize kusmak isteyebilirdi. Kahramanlık da bu eşitsizliğe insan iradesini dayatmaktan öte bir şey değildi zaten. Ancak bu da düşmandan önce kendi içinde başlatacağın bir savaş istiyordu.