Varlık âlemine getirilişimizin gayesine ancak ifrat ve tefrit arasında yer alan orta yola riayet etmekle ulaşabiliriz. Bizlere bahşedilen nimetler hususunda bu orta yol israf ve cimrilik arasında yer alan cömertliktir. Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz, cömertliği, dalları dünyaya uzanan cennetteki bir ağaca benzetirken, cimriliği dalları dünyaya uzanan ama kökleri cehennemde bulunan bir ağaca benzetmiştir. Kim hangi dala tutunursa o dal onu bulunduğu yere götürür. Dolayısıyla cömertlik, nihayetinde cennete götürür; cimrilik de cehenneme. Sunu da belirtelim ki insan yaptığı işlerde ne nispette esmâ-i İlâhi ile münasebet kurarsa, neticesinde elde ettiği fayda o kadar olacaktır. Biz biliyoruz ki Rabbimiz, Kerim isminin asıl sahibidir. Yani vermek, Allah’ın ahlâkıdır; bizi varlık âlemine getirmekle beraber karşılığı asla verilemeyecek nice nimetleri bizlere lütfedip ihsanda bulunuyor. İşte bu ahlâk ile ahlaklanmak kişiyi, Ğaniyy-i Mutlak olan Allah Teâlâ’ya yaklaştıracak ve Onunla ciddi bir irtibat temin ettirecektir.