Öyküde  dil konuşma diline yaslanarak duygusal ve çağrışımsal özellikler içerir.Yazar dilin sunduğu olanakları değerlendirerek kendi öykü dilini yaratır. Az sözcükle yoğunluk yalınlık birlikte düşünülür. Bunları gerçekleştiren yazar salt gerçekleri yansıtmayan yanlışlık  ya da doğruluk açısından değerlendirilmeyen gerçekten alınan öğeleri düşgücüyle kurmaca bir dünyaya dönüştüren  yazınsal boyutlu bir yazıyla okurun karşısındadır. Yazar okurun ruhuna ulaşarak öykü kişilerinin sevinçlerine acılarına ortak eder okuru.Kısa öyküler sanatsal metinlerdir. Kısa öykünün başarısı yazılmamış ya da yazılamamış  olanların okuyucuya metnin derin yapısında bulunan simgesel alt yapılarla aktarılmasındadır. Bu alt yapıların içinde  okuyucuca  çözülmesi  gereken onun zihninde bir dizi sorular oluşturan kimi gizler saklıdır. Okur bu soruları yanıtlarken  gizleri çözerken yazarın "yardımcı  yaratıcısı"  ve  öyküdeki anlamların ortaya çıkmasına yardım eden eylemli katılımcı konumundadır. Onun öyküye katılımı ve sezgisel  tepkileri  okurmerkezli bir eleştiridir aslında. Yazar ise sanatının getirdiği kimi sınırlamaları bilen sanatının dar sınırları içinde dil kullanma özgürlüğünü dileğince kullanma hakkına sahip bir sanatçı.