Çocukları gençleri tehlikeli saydığımız dış etkenlerden korumak adına onları yaşamdan soğutuyor toplumsal gerçeklerden uzaklaştırıyor ve kendimize bağımlı hale getiriyoruz; onların kendi ayakları üzerinde durmalarını yaşamın koşullarıyal uyum sağlamalarını geciktiriyoruz. "Dünya kötü yaşam çirkin" diyerek onların yaşamla olan bağlarını ya zayıflatıyor ya da koparıyoruz. Amaç onları yetişkin yaşamına hazırlamak mı yoksa yaşamdan soğutarak kendimize bağımlı yapmak mı? Batılılar bir an önce kendilerine yeterli hale gelmeleri bağımsız olmaları; yaşamı yaşayarak öğrenmeleri kendi kanatlarıyla uçmaları yönünde.