Yokluğu imkâna çeviren bir çabanın sonunda doğan sanat insanı kayıtsızlık duygusuna kibire ve büyüklük gururuna karşı çok daha duyarlı hale getiriyor; onu sadece eşyaya verdiği emeğin vicdanıyla değil aynı zamanda eşyanın ona verdiği emeğin vicdanıyla da donatıyor; bununla da kalmıyor tabi insanı zorunluluğun bilgisine taşıyor özgürleştiriyor ve bu anlamda özgürlüğü yaratan bir eylem olarak görünüyor.