Bu kitap sanatın ne'liği üzerine kafa yoran filozof düşünür ve sanatçıların metinlerinden oluşuyor. Sartre Croce Dewey ve Heidegger'e ait ilk beş metin sanatın 'ne'liğine değiniyor; estetik alanına yeni tartışmalar getiriyor. Hemen ardından Taminiaux da Heidegger'in 'Sanat Yapıtının Kökeni' adlı önemli çalışmasının izini sürüyor. Adorno'nun yazısı yakın arkadaşı Benjamin'in 'Mekanik Yeniden Üretim Çağında Sanat Yapıtı' adlı ünlü makalesine bir eleştiri niteliği taşıyor. Lukacs burjuvazinin bireycilik anlayışıyla sulandırılmış bir gerçekçiliğin birbirlerini beslediğini; ancak bunların perspektifsizliklerinin ortaya serilmesini ve alaşağı edilmesi gerektiğini savunuyor.