Yunus  Emre  şiirlerinde  ilâhî  aşkı  yansı-tır;  "yaratan"dan  ötürü  "yaratılan"ı  sever "yetmiş  iki  millete  bir  gözle"  bakar  "dövene  elsiz"  "sövene  dilsiz"dir.  Şiirleriyle  ilâhî düşünceyi  yansıtırken  insanı  gözden  kaçırmayarak  karışıklıklarla  dolu  döneminde Anadolu  halkına  gerçek  anlamda  bütün çağlarda geçerli olacak "insan" düşüncesini yaymaya çalışmıştır. Bu şiirlerde kimi dinsel terimler dışında dil ve anlatım oldukça yalındır ve bu özelliğiyle güzelduyusal şiir dilini yakalamıştır. Beyit ya da dörtlük birimini ve hece ölçüsünü kullanır.