Semiramis estetik yaratısı öz bilinci; Özünün salt kendilik idollerini dış dünya ikonla-rıyla ifadesi ve bu ifade dolaylarında; kendi özünün cevherinden giderek bağımsızlaşan formların ileri sürülmesidir. Buradaki estetik giz ise kendi bildirimini kendi içinde taşımakta ve Öz bilincinin sembollerine dönüşerek ilerlemektedir. Özün ya da arı ben'in dışlaşması Doğu ve Batı ikonlarının harmanlanmasıyla bir form parmaklığı yaratmakta ve evrensel estetik bildirime doğru yol almaktadır. Güzel olanı kendi öz düşüncesi ve duyumunda arayan sanatçı öte yandan içkin ele geçmez kendinde şey olarak belirlediği sembolik dille yan yollara sapmadan ve kendi açıklığından hiçbir şey kaybetmeden ulaşmak istediği form alanına varır ki biz burada birdenbire evrensel bilince ilişkin verilerle karşılaşırız. Semiramis tabloları Doğu ve Batı paradigmaları gibi iki ayrı alanın devinimi olarak öz bilincin arı duygularından ve kımıltısından evrilerek sembollerle temsil edilen bir ütopyaya dönüşürler.