Serhan 4-5 yaş civarındayken gezdiğimiz onlarca doktordan sayın Prof. Atalay Yörükoğlu tecrübesine dayanarak bana: "Kızım çoğunlukla zamanını çocuğunla beraber güzel geçir doyarak ve sindirerek yaşa. Bol sevgi anlayış hoşgörü ile sürekli basit şekilde onunla konuş  her şeyi anlat ve onu mümkün olduğunca boş bırakmaksızın dünyasını işgal et ki otizm onu ele geçirmesin." demişti. Ne güzel özetlemiş. Daha sonra da ekleyerek ne olacağını ancak Allah'ın bileceğini mucizelere de inanmak gerektiğini belirtmişti.Ben de bu doğrultuda elimden geleni yapsam da okul çağı olan 7 yaş civarına kadar kaygı düzeyi yüksek ve maraton gibi çaba sarf ettim.Her şeyden önce çocuğun öğrenmesi için göz teması  oturma emirlere uyma üçlüsünün sağlanması ilerlemenin anahtarıydı. Bu şekilde öğrenmeye hazırlık becerileri geliştikten sonra algılama algıladığını yerine dikkat taklit işaret sterotipik hareketlerin (tekrarlayıcı hareketler) azalması öz bakım kaba ve ince motor becerileri dil-dudak egzersizleri ile dil gelişimi akademik beceriler gelmekteydi. Aynı domino taşı gibi. Konuşma içinse iyi iyi düzeyde taklit özgüven dil dudak hareketleri nefes ve bunların hepsinin işlevselleşmesi  gerekliydi.Davranış problemlerini aşmayı da unutmamak hatta metobolizmanın sağlıklı işlemesi için tıbbi müdahaleleri de unutmamak gerekir.