Lara yorgun yılların maralı...
Son birkaç yılda değer verilmek hariç her duyguyu yaşadı. Boşanmak hayatını yüreğini parçalıyor ortadan ikiye bölüyordu. Canını ciğerparesini özlüyor onsuz hayat çok anlamsız geliyordu. Ait olduğu yer neresi diye sorguluyordu hayatı. Sesini duyan yoktu. Kelimeler kifayetsiz kalıyordu yalnızlığına. Yalnızlık korkunçtu. Hayatı böyle de geçemezdi. Bir çıkar yol zamanla bulunacaktı elbet.