Toplumumuzun bugün en çok muhtaç olduğu şey sevgidir. Sevgisiz bir toplumun bir birine kenetlenmesi güç birliği ederek kardeş olması huzur bulması mümkün değildir. Cahiliye döneminin tam tersine Medine'deki ilk İslam toplumunda sevginin zirvede olduğunu insanların tek bir vücut gibi şekillendiklerini görmekteyiz. Atalarımızda medeniyetlerini sevgi üzerinde kurmuşlar nesillerini sevgi hamuru ile yoğurarak yetiştirmişlerdir. Buna paralel olarak da toplumun her türlü fedakarlığa hazır hale geldiğini görmekteyiz. Topluma hizmet dengeli oalrak sevgiden başka bir duygu ile yürütülemez; insanlar bunca zahmetli işlere ancak sevgi ile katlanabilirler. Kötülüklerden sevgi ile uzaklaşabilirler. Sevgi insanı kuş gibi hafifletir aslanlar gibi güçlendirir. Sevginin doğuduğu sonuç mutlu olmak ve hayatın her alanında başarı elde etmektir.