yeter ki ömrüm olsun ne mayıslar veririm sana sevgimi kanatmasan çiçeğin çenekli olsa yalnızlığımı bölüşsen bahçeme ay doğsa ateş harlı durur hep kimse tanımaz külü her mangal bir mezar her köz söne söne bir ölü ömrüm yalnızlıkların çölü nisan sonu gelip yeşertsen tomurcuklanır yürek denen yediveren gülü