"Hz. Muhammed'in arkadaşlarını gördüm. Aranızda onlara benzeyen kimse göremiyorum. Onlar saçları darmadağın ve toz toprak içinde sabahlıyorlardı; geceyi secde ederek ve kıyam halinde geçiriyorlardı. Alınları ile yanakları arasında münavebe yapıyorlardı. Ahiretlerini anmaktan ateş koruna benzer bir şey üzerinde duruyor gibiydiler. Secdelerinin uzunluğundan dolayı sanki gözlerinin arasında keçi dizleri vardı. Allah zikredildiğinde göğüsleri ıslanıncaya kadar gözyaşları akardı. Ceza korkusundan ve mükafaat ümidinden şiddetli rüzgar estiğinde titreyen ağaçlar gibi titrerlerdi." (95. hutbe)