Edebiyatta en zor alanlardan birisi öykü. Çünkü bir öykücü her daim yeni bir şeyi aynı yoğunlukta ve yaratıcılıkta söyleyebilmeli kendisinden daha fazla okurlarının hayal gücünü zorlayacak bir kurguyla okurunun karşısına çıkabilmeli. Öykü yoğunluktur. Önce anlamayı sonra anlatmayı gerektirir. Anlatabilmek için anlamak kabından taşmalıdır. İşte böylesine zor bir mecrada çıkıyor Seval Özdemir'in öyküleri. İçinde yer edenleri herkesin gönlüne göre olacak şekilde kurguluyor ve anlatıyor bize. Herkes hem kendinden hem ondan ve yaşamın geri kalanından bir şeyler bulabilsin diye. Tam da burada öykünün yeni bir özelliği çıkıyor meydana: Öykü birleştiriyor. Sıradanı basiti karmaşığı güzeli ve çirkini bir'liyor. Özdemir de duyguları önce yoğunlaştırıyor sonra insanın içindekileri görmesini sağlıyor ve sonra da bunca çeşitliliği birliyor içimizde. Ona yazının uzun çetrefilli ve güzel yoluna hoşgeldin demek istiyorum.Ali Murat İrat