gönül gözle konuşur söz yorulurbir kırık ezgidir inceden sessizbu yangın yerinde yol mu bulunursözlerim tükendi zaman belirsizhüküm belli bir garip fermandır bubağlandı dilim kalmadı hevesisessizliğe mahkum zamandır buavutur gönlümü derdimin sesidemdir bu böylesini bilmez idimsükut içre hapsolmak ne yamandırzüleyha'ya ben meyil vermez idimzindanda yusuf olduğum zamandır