Asya kıtasından ilk kez Nobel ödülü alan Rabindranath Tagore 30'lu ve 40'lı yıllarda tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de büyük bir okur çevresine ulaşmıştı. Türk okuru Tagore'u o dönemde hikâyeleri ve düzyazı şiirleri ile tanıdı.
Çoğunlukla şiirleriyle tanınan Tagore romanlar denemeler kısa hikâyeler seyahatnameler dramalar ve binlerce şarkı yazdı. Tagore'un düzyazıları arasında kısa hikâyeleri belki de en çok beğenilenlerdir; aslında türün Bengalce versiyonunun yaratıcısı olarak kabul edilir. Eserleri sıklıkla ritmik iyimser ve lirik doğalarıyla dikkat çeker. Bu tür hikâyeler çoğunlukla sıradan insanların hayatlarından ödünç alır. Tagore'un kurgusal olmayan eserleri tarih dilbilim ve maneviyatla boğuşuyordu. Otobiyografiler yazdı. Seyahatnameleri denemeleri ve dersleri Europe Jatrir Patro ( Avrupa'dan Mektuplar ) ve Manusher Dhormo ( İnsanın Dini ) dâhil olmak üzere birkaç ciltte derlendi. Einstein ile yaptığı kısa sohbet "Gerçekliğin Doğası Üzerine Not"un ikincisine ek olarak dâhil edilmiştir.