Çîrokên Înan Eroglu bi navê "Têbîniyek" çap bûn. Ev yekem berhema nivîskar e.Ji çîroka "Têbîniyek""Dilê min ji min re dibêje rahije qelem û tim binivîsîne. Lê ez ênenivîsînim. Na divê nenivîsînim." Tu carî min newêrî ji bavê xwebipirsim ka çima divê nenivîse ji ber ku ditirsiyam bertekeke tundbide min û dilê min yekcar jê bimîne. Lêbelê çend caran min jê pirsîka niyeta wî heye kitêbekê binivîse yan na. "Na" got wekî ku têtexmînkirin. Her carê jêgirtineke ji Kitêba Nenivîsandinê dixwend ûdiyar dikir ku nivîsandin însanan bêhtir meyildarî îxanetê xapandinêdurûtî û derewkariyê dike. Min dîsa nediwêrî bibêjim nexwe tu kitêbênîxanetkar xapîner durû û derewkaran dixwînî. Dikaribû bigota ku hîn umrê te têr nake ji bo ferqa navbera xwendin û nivîsandinê bizanî.Bavê min ne sax e jê bipirsim ka umrê min niha têr dike ji bo zanînavê ferqê yan na. Ji ber ku hîn jî wekî berê difikirim gelo hîn ji umrê min re maye? Nizanim. Tişta zanim ew e ku bavê min çi car di xwendina kitêbekê de destê xwe di nav kincê xwe re rakira û jêr stûyêxwe bixwiranda min wisa dizanibû ku bi eşqeke nivîsandinê ketiye lêdê tu carî nenivîse. Heye ku di xwendineke wisa de bûbe têkçûyiyê vê eşqa xwe ji bo ku vê hevokê binivîse?